KAÇIŞ

İnsan hep kaçarak yaşıyor aslında.
Peşi sıra kovalayan onca ızdıraptan,
Daha hızlı koşabilmek kaygısıyla uyanıyor sabaha..

Öğlene doğru bir arayış süreğenidir başlıyor.
Kimisi yapay bir liman buluyor uyuşturucuda,
Kimisi birey oluşunun ilânı mahiyetinde azılı bir taraftarlıkta..
Bazısı ilim-irfanda, sararmış kitap sayfalarında arıyor
Bazısı kutsalların arkasına sığınarak kaçıyor.
Kimisi kolaya kaçıyor, kendinden kaçıyor,
Bazısı zoru seçiyor, kendine kaçıyor..

Ay akşam üzerini üzerimize üzerimize aydınlatırken,
Bu kez de gökyüzünü karanlık bir sorgulamadır kaplıyor.
Bütün gün kaçan, kovalanan, arayan, sığınan bünyelerimiz,
Biraz daha yalnızlaşmak,
Ve daha fazla Tanrı'ya inanmak için,
Gecenin alabildiğine toprağa değmesini bekliyor.

Finalde uykuya yenik düşen bedenler,
Yastığın en soğuk yüzüne sığınarak kaçıyor..
Velhâsıl daima kaçıyor,
Haybeye arıyor,
Mütemadiyen sığınıyor..

Bir ömür, birey olmanın doğum sancısıyla geçiyor...

NAİM KAYA