ÖZGÜRLÜĞÜMÜZ

Daha küçük bir çocukken kucakta bile duramazdık,
Çünkü sıkıca bağlıydı bizi tutan eller.
Sonra terbiye adı altında masumlaştırıldık,
Kilitlerimiz önce vuruldu, atılırken temeller.

Sanki hayâli kazıklara, gizli zincirlerle bağlıydık
Ne yana yönelsek, çıkış noktasına çevirdiler.
Ense yakamızda ki parmaklarla çakılı kaldık
Olduğumuz yerde koşturdular, ilerletmediler.

Yuvasının ağzını kapattığımız karıncalardan anlamalıydık
Toprağı doldurdukça nasıl azimle deldiler.
Biz onların yanında kafese tıkılmış sefil kuşlardık
Özgürlüğümüzse ancak kabımıza konan yemler..

Öğretmek miydi okuldaki amaç, resmen moronlaştırıldık
Meşgul etmek için genç beyinler biriktirdiler.
Çevrilen surlar yetmedi, birde üzerine onca parmaklık
Başımıza da âlim denilerek, ideoloji diktiler..

Kişisel geliştirilmek vaadiyle kendimizden uzaklaştık
Ruhumuzu kelepçeleyip, üzerine para ödettiler.
Özgürlük arayışımızı daha ilk hecesinden bıraktık
Öz’ümüzü yok edip, sahte kimlikler verdiler..

NAİM KAYA