En sevdiklerimize karşı içimizde beslediğimiz derin öfke,
En sevmediklerimize karşı yüzümüzdeki yapay gülümseme.
İkisi de aynı ölçüde yıpratır,
İkisi de aynı derecede acıtır,
İkisi de aynı pişmanlığı yaşatır.
Ya bir de,
İşin içinden çıkamayan adam uykusuzluğuyla,
Yatağa girdiği vakit insan artık,
Kızını o akşam gelin etmiş despot bir babanın,
Bir köşede gizli gizli döktüğü gözyaşlarıdır.
NAİM KAYA
2 Ocak 2015 Cuma
Hakkımda
- N AO
- Şubatta doğdu. Martta bir aylık oldu. Sonra her sene bir sene bir sene düzenli olarak arttı. Yedi sene boyunca yaşayabilmek için değişik pratikler öğrendi (yemek yemek, sobaya dokununca yanacağını bilmek, türlü ihtiyaçlarını giderebilmek vs. ) O yedi yıldan sonraki yıllar sürekli okul denen değişik yerlerde bulunan ve ilk, orta, lise gibi seviyelerdeki binalara girdi çıktı. Olayı bilgisayar oyununa benzetiyor. Şu anda 4. level olan üniversite adlı bölümde. Oyunun sonraki seviyelerinde galiba iş bulması evlenmesi çoluğa çocuğa karışması falan gerekecek. Sonra da oyun bitecek ölecek işte! Ya da önce.. Kaygılarımla...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder